معمول‌ترین پدیده‌ای که در سال‌های اخیر با آن مواجهیم ناامیدی و بی‌انگیزگی است. رخوتی که وجود ما را فرا گرفته و گاه و بی‌گاه ما را از انجام فعالیت‌هایمان بازمی‌دارد. گاهی توان ذهنی ادامه دادن نداریم و با تمام وجود ناامیدی را فریاد می‌زنیم. اما آیا این ناامید بودن تنها مخصوص ما است؟ اگر انسان‌ها راه و روش مقابله با ناامیدی را فرانگرفته بودند قرن‌ها بود که در یک نقطه درجا می‌زدیم و بشر هیچ پیشرفتی نمی‌کرد. تاریخ مملو از این رخوت‌ها و ناامیدی‌ها است و همواره انسان‌هایی بوده‌اند که از پس آن برآیند و رو به جلو ادامه دهند. کافی است نگاهی کلی و گذرا به تاریخ بیندازید؛ جنگ‌های جهانی، خشکسالی، رکود اقتصادی و بیماری عوامل بازدارنده‌ای بوده که قدرت متوقف کردن انسان‌ها را نداشته است. انسانی‌هایی بوده‌اند که با وجود همه بسترهای ناامید کننده باز هم ادامه داده‌اند و رویاهایی که در سر پرورانده بودند را محقق کردند. هنرمندان، فیلسوفان، عالمان و تاجران بزرگ هیچگاه در بستری فراهم و آماده و با زیستی آسوده موفق نشده‌اند. در هر برهه تاریخی چیزی برای ناامید شدن بوده؛ در گذشته بوده، اکنون هست و در آینده هم خواهد بود اما آیا همه این‌ها برای متوقف شدن کافی است؟ عوامل ناامید کننده دقیقا وجه تمایز افراد است. برخی در برابر آن می‌ایستند، می‌جنگند و ادامه می‌دهند و برخی دیگر وقتی بهانه کافی برای توقف را می‌یابند با خیال راحت متوقف می‌شوند و بدون عذاب وجدان این ایستایی را توجیه می‌کنند. این مطلب بریده‌ای از یک کتاب انگیزشی درباره انسان‌های موفق و ثروتمند نیست؛ همه ما شرایط مشابهی را تجربه می‌کنیم، می‌خواهیم به یکدیگر کمک کنیم تا در بزنگاه‌های ناامیدی راهی برای تزریق انگیزه کافی برای ادامه دادن پیدا کنیم.
راهکار پیدا کنیم نه توجیه
وقتی ناامید می‌شویم و از کاری بازمیایستم ذهنمان پشت سر هم بهانه‌ها و موانع را برایمان بازگو می‌کند. تصور کنید که فردا کنکور دارید و به خاطر حادثه‌ای دچار شکستگی شدید. در همین حال آزمایش کرونای شما هم مثبت می‌شود! حالا بهانه کافی برای قبول نشدن در کنکور را دارید! اما آیا قبول شدن در این آزمون در این شرایط غیر ممکن شده است؟ با نگاهی به پذیرفته‌شدگان ادوار قبل می‌فهمید که خیر! انسان‌هایی با شرایط سخت‌تر هم از پس این آزمون برآمده‌اند و حالا در دانشگاه‌هایی که درس خواندن در آنجا را بارها در ذهنشان پرورانده‌اند تحصیل می‌کنند.
خوش‌قیمت‌ترین‌های مدیسه
بدانید که شرایط سخت موقتی است
در همان مثالی که پیش‌تر گفته شد بیشتر تأمل کنید. درد شکستگی پس از حادثه موقتی است، قرنطینه در روزهایی کرونا موقتی است و درس خواندن‌های هرروزه هم موقتی است! دو هفته پس از روز حادثه دیگر احساس درد نمی‌کنید، دوران قرنطینه کرونا را گذرانده‌اید و دیگر مجبور نیستید شبانه روز برای کنکور درس بخوانید. هرگاه هوس کردید فعالیت‌های در راستای رسیدن به اهدافتان را به خاطر رنج‌هایی که می‌کشید متوقف کنید بدانید که همه این رنج‌ها موقتی است. در ذهنتان دوران پس از آن رنج‌های موقت را تصور کنید و کمی بیاسایید سپس ادامه دهید.
هیچوقت پشیمان نخواهید شد
حتی اگر بعد از تلاش‌های بی‌وقفه‌تان شکست بخورید هرگز پشیمان نخواهید شد. شما یا موفق می‌شوید یا تجربه کسب می‌کنید تا بعدا موفق شوید. چند تاجر موفق را می‌شناسید که شکست نخورده باشد؟ از رتبه‌های برتر در هر زمینه‌ای بپرسید که چندبار در مسیر دستیابی به اهدافشان ناامید شده‌اند؟ تنها وجه تمایز آن‌ها با دیگران پیدا کردن راهکارهای درست مقابله و تولید انگیزه برای ادامه دادن بوده است. شرایط برای همه ما یکسان است.
با خواندن این جمله‌ها هم اولین عباراتی که در ذهن نقش می‌بندد از این دست خواهد بود «در این شرایط اسف‌بار نفست از جای گرم بلند می‌شود!» خیر اینطور نیست. این کار ذهن است. او همواره به دنبال بهانه‌جویی است! تنها چیزی که می‌خواهیم به آن اشاره کنیم این است که شرایط سخت و اسف‌باری که تجربه می‌کنید چیز جدیدی نیست و با نگاهی گذرا و نه‌چندان عمیق به تاریخ متوجه می‌شوید که انسان‌های بی‌شماری بدتر از این را هم تجربه کرده‌اند! راهی برای مقابله با آنچه شما را ناامید می‌کند پیدا کنید.
1 دیدگاه در “وقتی ناامید می‌شویم چه کار کنیم؟”
ممنونم.به یک بار خواندن می ارزید.